Soms heb je dat, dat je even een tegenslagje hebt in je leven. Ook als
je nog jong bent, zoals mensen van mijn leeftijd, en ik dus ook. Van die
dagen dat alles tegenzit, van vrij krijgen van college tot huisartsen
die je doorverwijzen naar de fysio terwijl je net een zwaar weekend voor
de boeg hebt. Al met al, heel fijn dus. NOT.
Nu ben ik zo'n persoon die echt van klagen houdt, zoals je wellicht uit de bovenstaande alinea hebt kunnen halen.
En over klagen wil ik het vandaag eens hebben. Klagen is echt iets typisch. Het typeert ook de Nederlanders zegt men wel eens. Een echte Nederlander moet altijd iets te klagen hebben, is het niet het weer dat te warm of te koud is (momenteel vind ik het te koud) dan gaat het wel over de buren of collega's op het werk. Over eten nog maar te zwijgen, want als jouw ouders het een of ander aan voedsel niet lusten, zul jij er als kind ook niet van gaan houden. Met als gevolg dat je erover klaagt wanneer je het een keer wél moet eten.
Zoals ik afgelopen weekend op Karakterweekend zei: Klagen is nog net niet mijn hobby. Dat houdt dus in, dat ik het, als ik eens goed reflecteer op mezelf, best wel vaak doe.
Doen alsof je zieliger bent dan anderen, daar bereik je wat mee. Kijk maar naar al die stakingen en campagnes op tv tegen het een en ander. O nee, wacht, daar heb je natuurlijk niks aan, want uit klagen blijkt alleen maar je zwakte, toch? En niemand wil de zwakste schakel zijn. Ik dus ook niet.
Twijfel, twijfel. Heeft klagen zin? Soms.
Vinden mensen je leuk als je klaagt? Volgens mij niet.
Waarderen mensen klachten? Dat dan weer wel.
Dus, klagen mag, een klacht indienen mag, zielig zijn mag niet.
Als een klacht eerlijk is, of in ieder geval de intentie is eerlijk, dan is klagen dus niet zo slecht. Maar als het alleen maar is om zielig te zijn, kun je beter niet klagen. Alle mensen zijn zielig als ze het koud hebben, dus jij bent niet meer zielig als het een keer onder de 0 graden Celsius is. En ziek zijn is natuurlijk heel vervelend, maar of het zinvol is om daarover te klagen, je helpt er niemand verder mee.
Misschien maar eens oppassen met waar ik over klaag. Ik ben niet de koningin herself, en ook niet een kindje in Afrika zonder eten. Hoewel ik dat laatste een vrij slap argument vind op bijna elke zieligheidskwestie..
Nu ben ik zo'n persoon die echt van klagen houdt, zoals je wellicht uit de bovenstaande alinea hebt kunnen halen.
En over klagen wil ik het vandaag eens hebben. Klagen is echt iets typisch. Het typeert ook de Nederlanders zegt men wel eens. Een echte Nederlander moet altijd iets te klagen hebben, is het niet het weer dat te warm of te koud is (momenteel vind ik het te koud) dan gaat het wel over de buren of collega's op het werk. Over eten nog maar te zwijgen, want als jouw ouders het een of ander aan voedsel niet lusten, zul jij er als kind ook niet van gaan houden. Met als gevolg dat je erover klaagt wanneer je het een keer wél moet eten.
Zoals ik afgelopen weekend op Karakterweekend zei: Klagen is nog net niet mijn hobby. Dat houdt dus in, dat ik het, als ik eens goed reflecteer op mezelf, best wel vaak doe.
Doen alsof je zieliger bent dan anderen, daar bereik je wat mee. Kijk maar naar al die stakingen en campagnes op tv tegen het een en ander. O nee, wacht, daar heb je natuurlijk niks aan, want uit klagen blijkt alleen maar je zwakte, toch? En niemand wil de zwakste schakel zijn. Ik dus ook niet.
Twijfel, twijfel. Heeft klagen zin? Soms.
Vinden mensen je leuk als je klaagt? Volgens mij niet.
Waarderen mensen klachten? Dat dan weer wel.
Dus, klagen mag, een klacht indienen mag, zielig zijn mag niet.
Als een klacht eerlijk is, of in ieder geval de intentie is eerlijk, dan is klagen dus niet zo slecht. Maar als het alleen maar is om zielig te zijn, kun je beter niet klagen. Alle mensen zijn zielig als ze het koud hebben, dus jij bent niet meer zielig als het een keer onder de 0 graden Celsius is. En ziek zijn is natuurlijk heel vervelend, maar of het zinvol is om daarover te klagen, je helpt er niemand verder mee.
Misschien maar eens oppassen met waar ik over klaag. Ik ben niet de koningin herself, en ook niet een kindje in Afrika zonder eten. Hoewel ik dat laatste een vrij slap argument vind op bijna elke zieligheidskwestie..
