Ja, dat gedicht!

Hier is dan het gedicht dat ik heb geschreven, en dat de inspiratie was voor deze weblog. Het is geschreven in tweeduizendzes, 2006 dus. In december, dus bijna 2007. 

Nu ik het teruglees denk ik: er schort hier en daar nog wel wat aan. Maar ik denk dat je een 13jarige spel- en grammaticafouten niet kwalijk kunt nemen. al doe ik dat bij mezelf wel. 

Veel leesplezier gewenst.

 Letters, woorden

07-12-06

Zo logisch in elkaar gestoken,
en toch is het moeilijk om te begrijpen.
Alle klanken van onbegrijpelijke waarden.
Vensters openzwaaiend,
de woorden in mijn boek vervormen,
dat laatste woord, zo liefdevol,
verdraaid door de wind.
Het valt niet meer te lezen,
en toch blijf ik het voor me zien.

Maar dat ene woord,
staat enkel in mijn herinnering.

 

Waar heeft iedereen het over ...

Na een heleboel berichten te hebben gelezen van facebookvrienden, die allemaal ongeveer uit dezelfde woorden bestaan, ben ik er zat van.

Ik ben er nog steeds niet uit waarom mensen die sneeuw nou zo interessant vinden. Of leuk.. Want daar kan ik me dus helemaal niks bij voorstellen, de combinatie van 'sneeuw' en 'leuk', of 'sneeuw' en een smiley (zoiets als :-), ;-) of :D, al dan niet met dubbele punt of een =-teken geschreven). Echt niet. Kijk, de herfst vind ik prachtig, heerlijk, lekker windje erbij. Het liefst geen tegenwind, maar if so, ok vooruit. En al die prachtige kleuren, daar haal ik echt energie uit. Maar winter ...

Wanneer mensen sneeuw leuk vinden om naar te kijken, dan sluit ik me daar volledig bij aan. Alleen snap ik niet wat mensen leuk vinden aan natte sneeuw, of de kou die het met zich meebrengt.
De winter is echt een prachtig seizoen, als je elke dag in de trein naar je studie of werk zit bijvoorbeeld. Als die trein op tijd rijdt in ieder geval. Dan is het prachtig om naar te kijken, want je zit zelf toch met je voeten op de verwarming die altijd aan staat.
Maar er doorheen moeten lopen, dat is andere koek, en ik heb dan ook ontzettend medelijden met mijn Braziliaanse vrienden, die in oktober al zeiden: het is zo koud hier... Die zullen nu voor hun gevoel wel doodvriezen.
Misschien moet ik met hen mee naar Brazilië gaan, als ze weer teruggaan over anderhalf jaar. Want ik heb een keer kerst meegemaakt in Syrië, met rond de 25 graden Celsius. Misschien is die wetenschap, dat een zonnige, warme kerst echt awesome is, en die ervaring de reden voor mijn afgrijzen aan sneeuw, vooral kou eigenlijk.