'Moe maar voldaan' - Ja, het zal wel.

Sommige uitspraken zijn erg standaard. Deze wellicht ook, maar daar wil ik niet heen.
Het gaat mij nu om de uitspraak 'moe maar voldaan'. Veel mensen gebruiken die zin te pas en te onpas, en meestal vind ik het wat overdreven.

Denk maar eens goed na: wanneer is een mens écht hélemaal gelukkig? Helemaal verzadigd, en heeft een mens alles wat zijn hartje begeert? Ik denk, dat dat nooit het geval is. Er is voor elk mens altijd wel wat te wensen.

Goed, het lijkt me ook geen goede zaak wanneer je niks te wensen hebt. Begrijp me niet verkeerd, maar iedereen denkt altijd wel aan iets anders wat niet te grijpen valt.
Wanneer ik vroeger één snoepje mocht pakken uit de snoeppot, wenste ik altijd dat ik er nóg één mocht hebben.
En tegenwoordig betrap ik mezelf er wel eens op dat als ik hele leuke vrienden heb, ik toch steeds op zoek ben naar een persoon die eruit springt. Iemand waar iedereen tegenop kijkt. Dat ik dan bevriend met die iemand zou kunnen zijn.

Niet echt realistisch, want een perfect persoon bestaat ook niet. Iedereen doet wel eens wat fout, en met sommige mensen heb je ook gewoon geen klik. Maar die gedachten.. Niets ten nadele van mijn vrienden trouwens. Dat zijn de beste personen die er bestaan, vind ik.
Het gaat nu om dat soort dingen. Begrijp je?

Goed, wanneer je dus 'moe maar voldaan' bent, denk ik: valt vast mee. Maar leuk dat je een fijne morgen/middag/avond hebt gehad. Een 'Vind ik leuk' op facebook kan er dan bij mij wel af, en een enthousiast verhaal face to face ook wel.
Verder geloof ik niet in die uitdrukking, dus neem ik dat dan met een korrel zout. Misschien ben ik pessimistisch, maar ik denk namelijk toch altijd: maar wat zou er dan minder leuk zijn geweest op zo'n dag?

En nu zit ik hier op de bank, zo na te denken over deze uitdrukking. En eigenlijk begin ik wel te snappen waarom mensen het soms zeggen. Alleen ben ik nog steeds van mening dat hetgeen geïnsinueerd wordt, niet bestaat.

Maar wat ik wel weet, is dat je op momenten als deze, wanneer je echt moe bent, een tof(fe) week/weekend/dag hebt gehad, leuke dingen gedaan hebt en mooie mensen hebt gesproken - en dan mooie mensen als in: mensen met wie je een goede tijd hebt gehad, en mensen die goede intrinsieke motivaties hebben. Fysiek mogen ze van mij ook best mooi zijn, maar dat is niet het belangrijkste - ja, dan snap ik wel dat je, wanneer je uitgeput op de bank zit, zegt: ik ben moe, maar voldaan. (Punt.)

Het betekent dan: Voor nu is het even mooi geweest, en ik heb niks meer te wensen - in ieder geval, dat denk ik op dit moment wel.
Het betekent: me geen zorgen maken over dingen in mijn dagelijkse leven vanaf morgen (wanneer ik de trein moet nemen, dingen aan mensen moet presenteren, mijn tentamens moet halen en bla bla bla.).
Denken: het maakt nu even niet uit, ik ga straks toch slapen. Morgen is er weer een nieuwe dag. 24 nieuwe uren om je nog zorgen te kunnen maken.
Denken: nu gewoon nagenieten van dat prachtweekend dat ik net heb gehad, en hopen dat ik er over zal dromen. Want dan wordt het een feestje in mijn dromenland, met hele mooie mensen (en die beschrijving van 'mooie mensen' hierboven gegeven, is nog steeds van toepassing!).

Al je wensen kunnen wel even wachten.
Misschien is dat wat mensen met deze uitdrukking bedoelen.
Maar zeg dat dan gewoon.

Wat de titel van een gedicht al niet doet.

Letters, woorden.

Een aantal jaar geleden schreef ik een gedicht met deze titel.
Toen ik deze blog begon, was het dan ook niet gek dat ik deze titel weer gebruiken zou. Aan de andere kant wel wat gek, want wie gebruikt er nou twee keer dezelfde titel. Zeker wanneer je zoveel schrijft, en hebt geschreven als ik.

Goed, de meeste professionele schrijvers zouden me vermoorden na deze bekentenis. Gelukkig ken ik niet zo veel professionele schrijvers. Enkel wat dominees die hun gedachtegoed ooit hebben opgeschreven, hetgeen nu in de winkels ligt, met natuurlijk wel hun hoofd op de achterkant van het betreffende boekje. De meeste van die boekjes gaan over Godsbeelden, Occultisme, Seks voor het huwelijk, en andere spraakmakende, kerkelijke onderwerpen.
Hoewel, kerkelijk?
Buiten de kerk wordt er non-stop over seks (al dan niet voor het huwelijk) gesproken. En tegenwoordig gelooft ook bijna iedereen in de wereld wel in 'iets. Zo niet, dan gelooft men wel standvastig in 'niets'. En dat laatste is mijns inziens ook iets: jezelf.

Dat brengt me bij het volgende: mensen die enkel in zichzelf geloven, kunnen erg vervelend zijn.
Mensen die wél ergens in geloven ook; christenen worden schijnheilig genoemd, en de Islam is gevaarlijk volgens sommigen. Maar dat neemt niet weg dat mensen die alleen in zichzelf geloven soms vergeten dat er ook anderen op de wereld zijn, die ook, net als zij zelf, een schouderklopje verdienen op zijn tijd. Ronduit gezegd: Die mensen zijn soms beter dan zij zelf. En dat doet pijn natuurlijk...
En ja, ook christenen, hindoes, boeddhisten of moslims (en vergeef me de andere religies die ik niet noem) kunnen arrogant doen: 'kijk mij nou goed naar de kerk gaan elke zondag. 2 keer zelfs!'. Of wat denk je van een 'gevaarlijke', arrogante moslim? 'Aangezien ik het bij het rechte eind heb, mag ik ook wel een aanslag plegen om aandacht te vragen voor mijn goede manier van leven.'
Nou geloof ik niet dat er veel moslims zijn die zoiets denken. De meeste islamieten zijn toleranter dan de gemiddelde ajax-supporter. Deze tolerante moslims staan best open voor een goed gesprek. Net als christenen trouwens, maar die houden soms onnodig vast aan té oude tradities.

Goed, waar was ik ook alweer begonnen. Ja, het gedicht.
Ik zal het eens opzoeken. Wie weet post ik het wel eens, als het bij een nieuwe blog past. Ik was er heel trots op namelijk, toen ik een jaar of dertien was. Ik ben benieuwd of ik dat nu nog steeds kan zijn.