Nu moet ik bekennen dat ik enigszins ondersteboven ben van
het feit dat ik vandaag niet mocht beschikken over het internet.
Waarom internet alleen bij mij moeilijk doet, dat blijft me
bezig houden. heeft mijn laptop iets verkeerd gedaan? Ikzelf misschien?
Lastig te zeggen. Maar het feit blijft bestaan dat Meneer
Internet vandaag even niet thuis geeft.
De plant op het hoekje van het bureau schijnt er weinig
aandacht aan te besteden. Die heeft er niet zoveel last van. Zij en Meneer
Internet hebben niet zoveel met elkaar.
Waarom, dat weet ik eigenlijk niet. Maar stiekem ga ik er zo
vanuit dat Meneer Internet meer aan Mevrouw Plant zou hebben, dan andersom.
Denk aan foto’s en familie-informatie. Die zou Meneer Internet mooi weer kunnen
verspreiden, en daar zouden veel mensen mee blijgemaakt worden. Eeuwige lof
voor Meneer Internet zou volgen. Mevrouw Plant zou er niets van terugzien.
Misschien maakt het haar daarom niet zoveel uit.
Zonder internet. Het is echt onmogelijk in deze wereld. Ik
snap niet hoe ze dat vroeger deden. Hoe mijn ouders hebben overleefd. En hoe
zij nog zoveel sociale contacten hebben opgedaan in hun studententijd.
Aan de andere kant, zij waren wel degenen die uiteindelijk
met bijna niemand meer contact hadden, en pas sinds er Facebook, LinkedIn en Twitter
is, weer herinneringen gaan opdoen aan hun jonge tijd, samen met hun
klasgenootjes van de basisschool die nu opeens een baard hebben, of hun studiegenoten
die ze in eerste instantie niet meer herkenden.
Het is maar net wat je wil… Maar geef mij maar gewoon werkend
internet.
